أُنثى الحقول – مێینەی کێڵگەکان

مێینەی کێڵگەکان

ترجمة :  ڤینۆس فایەق

مێینەی کێڵگەکانت بیر دێت؟
پەپوولەکان وقامیش و
گۆرانییەکانی دەشتودەری لا جێدەهێشتی
لە شەهوەتی دروێنەدا
خۆمان فڕێ دەدەینە ناو ئەلف وبێی گەردوونەوە
بەتەنها خۆمان، وەکوو تامی ماچەکان
بەبەرچاوی هەناسەبڕکێی دیوارەکانەوە
تەنها ئێمە گيرفانەکانی شارمان هەڵدەتەقاند
وەکوو ئاهەنگێکی سەما
تەنها خۆمان وێنەی کۆتاییەکانمان لەسەرەتاوە دەکێشا
تەنها خۆمان دەزووەکانی یەکەمجارەکانمان ئەچنی
تەنها ئێمە میحرابمان دەکردە پەناگە
وقوڕمان بە (جەستە) پێناسە دەکرد
خۆمان دەنووسمەوە
بە نهێنی بەبەرچاوی هەموانەوە
ئەشقم وناوم
بە قەسیدەیەک رادەگەیەنم
با هەر خۆمان بین
تەنها ئێمە هەموو جیهان بین
بە هەموو زمانەکانی جیهان
بەبێدە نگی بۆم بدوێ
تەنها خۆمان
ببە بە پەنجەمۆرێک بە لێوەکانمەوە
و بزمار ەکان بچەقێنە
وانەیەک بە پەنجەکان بدات لە ژەنین لەسەر جەستەکان
یەکەم بە وئاخەرین بە
نەخشەکان بە ئەشق بکێشین
وەکوو شارەکانی بێ دەنگدانەوە
وبۆ دارستانەکان نوێژی نزاکانیان تەرتیل بکەین
دەریاکان فێری هەڵڕژان دەکەین
جێگەی رژان پیشانی رووبارەکان دەدەین
بەبێ دڕندەکان وێنەی دارستانەکان دەکێشین
وکچان بەبێ ئاهەکان
زەمەن دەگرین
بەوجۆرەی پێمان خۆشە وێنەی جێگەکان دەکێشین
با ببین وببین..
تابلۆیەک لە باران بچێت
یان ئەفسانەیەکی ئەشق
یان کێڵگەکانی هیواکان وەکوو قەسیدەکان
وەک ئەوەی نیشتیمان بین
وەکوو دوا پاشماوەکانی لە یادەوەریما

النص المترجم الى اللغة الكوردية :

أنثى الحقول
شعر : غرام الربيعي

أتذكرْ أنثى الحقول ؟
تركتَ عندَها فراشاتٍ
وقصبٍ وأغانٍ برية
ومواسم تنتظرُ القطفَ
في شهوةِ الحصاد

نرتمي على  أبجدياتِ الكون
وحدنا  ،كطعمِ القبل
على مرأى من لهاث الجدران
وحدنا نفتُّقُ جيوبَ المدنِ كحفلةٍ راقصة

وحدنا مَن يشبه وحدنا عند الغرق

وحدنا مَن يرسمُ  النهايات من أوّلِها

وحدنا مَن ينسجُ خيوطَ الوهلةِ الأولى

وحدنا مَن يحيلَ المحرابَ مأوى
ويعرّفُ الطينَ (جسد )

سأكتبُنا
في السرِّ على الملأ
أعلنُ عشقي
وأسمي القصيدة
لنكن وحدنا
العالم كلّهُ وحدنا

بكلِّ لغات العالم
حدّثْني بصمت
وحدنا
كنْ بصمةً على شفاهي
واغرسْ أوتاداً
تلقّنُ الأصابعَ درساً في العزفِ على الأجساد
كنْ أولاً ..كنْ آخراً
نرسمُ الخرائطَ عشقاً
كمدنٍ بلا صدى
و ترتّل الغابات صلاة نذرها

نعلُّم البحارَ الجريان
ندلُّ الأنهارَ على المصبّات
نرسمُ بلا وحوشٍ ..غابات
وصبايا بلا آهات
نمسك الزمن
نرسمُ كما نحب المكان

لنكن ونكون ..
لوحة ٌتشبه المطر
أو اسطورة ُعشق

أو حقول أمنيات  كالقصائد
كأننا وطنٌ
كآخر بقاياه في ذاكرتي
………….